پایگاه خبری تحلیلی صبح تهران | sobheterhan.com

جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 29
كدخبر: ۱۰۳۷۰۴
تاريخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۸ - ۲۰:۴۴
print نسخه چاپي
send ارسال به دوستان


سید مهدی فاطمی
چهار دهه پس از تغییر نام استادیوم یکصدهزار نفری به آزادی،‌سرانجام زنان ایرانی فرصت تماشای قانونی و بی دغدغه فوتبال در این ورزشگاه را پیدا کردند!
بانوان پرشور ایرانی در حالی برخی چایگاه های تعیین شده را به تسخیر خود درآورده بودند که مردان استقبال چندانی از این مسابقه رسمی به عمل نیاوردند.
ملی پوشان هم دوران پسا کیروش را با آتش بازی و بردی پر گل سپری کردند تا خاطره سازی پنج شنبه هجدهم مهرماه نود و هشت را تکمیل سازند.چهارده گلی که شاگردان ویلموتس وارد دروازه کامبوجی های نگون بخت کردند اگر چه از سوی برخی افراد همیشه معترض و منتقد به ضعیف کشی تعبیر شده و نافی روح پهلوانی‌،لکن در ورزش حرفه ای نتیجه ای تحسین برانگیز رقم خورد.همانگونه که برد نه بر صفر بلژیک در مقدماتی یورو برابر حریف ضعیفش کسی را آزرده خاطر نساخت!
اینکه چرا چهل سال ممنوعیت نا نوشته برای حضور خانمها در استادیوم ها وضع و اعمال شده به کنار،‌ از غلط بودن این دیدگاه همین بس که به محض گشایش،‌ توجه اکثر رسانه های معتبر دنیا را به خود معطوف کرد فیفا پیام فرستاد و تلویزیونهای مختلف با پخش تصاویر و گزارش های ویژه صحنه ورود و حضور زنان در ورزشگاه را با آب و تاب فراوان به نمایش گذاشتند.براستی چرا باید همواره در صدر اخبار منفی و مخرب دنیا باشیم؟!‌چرا به بیگانگان فرصت سو استفاده از اخبار و اتفاقات داخلی کشورمان را می دهیم؟‌‌
همه می دانیم که بسیاری از این رسانه ها تحت سیطره مافیای رسانه ای غرب بوده و اهدافی خاص را دنبال می کنند مثل جریان سیاهی که از خودسوزی سحر خدایاری براه افتاده و بازتابی جهانی داشت.
 پنج شنبه زنان به ورزشگاه آمدند و هیچ اتفاق عجیب و غریبی هم رخ نداد.آنها بعد از پایان مسابقه از نظافت جایگاهشان نیز غافل نشدند تا فرهنگسازی هم کرده باشند تنها نقطه منفی بازی با کامبوج شاید به رفتار برخی مسوولین و ماموران بر می گشت که نسبت به دست نوشته یک خانم تماشاگر برای دختر آبی عکس العملی سخت گیرانه داشتندکه از لنز دوربین های مختلف دور نمانده و بازهم تبدیل به سند سحر گریزی متولیان امر شد.‌
درست یا غلط دختری که حالا در گوشه ای از قبرستان بهشت معصومه قم آرمیده است یکی از بانیان شکست تابوی چهل ساله ممنوعیت زنان بوده است.‌آیا می توان چنین حقیقتی را انکار کرد؟‌اگر نام او را می آورند تا یادی هم از او و عشقی که به فوتبال داشت زنده شود شما هم خویشتن داری کنید چرا که برخورد قهر آمیز راهکار مناسبی نیست!‌او حقش را طلب کرد همانطور که دیگران این مسیر را پیمودند تا هرچند محدود به آنچه آرزویش را داشتند رسیدند.
این حق آنهاست ،‌چرا چنین حق بدیهی و مسلم را از ایشان سلب میکنیم؟!‌برخی ها معتقدند صحبت از حق تماشای فوتبال برای زنان در حالی که بسیاری از حقوق دیگر آنها نادیده گرفته شده  ساده انگارانه و بیهوده است.بعضی دیگر پا را فراتر گذاشته و با طرح این پرسش گمراه کننده‌ که‌؛"آیا مشکل زنان ما نرفتن به استادیوم و فوتبال ندیدن است؟" کلا اصل ماجرا را زیر سوال می برند لکن به زعم نگارنده هیچ یهانه ای نباید مانع از احقاق حق شهروندی و مدنی افراد اعم از زن یا مرد شود.در کشور ما حتی اگر گروهی اندک از جامعه نسوان علاقمند به حضور در ورزشگاه باشند باید به خواسته آنها احترام گذاشته و شرایط و زیر ساخت این حضور را برایشان فراهم کرد.این همان چیزی ست که مفهوم واقعی آزادی را معنا میکند.
send بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
Bookmark and Share
* نام:
ايميل:
* نظر: