آیه ۲۹ سوره مبارکه انفال، امروز در
ارتباط تصویری رهبر انقلاب اسلامی با نمایندگان مجلس شورای اسلامی، بالای سر ایشان نصب شده بود.
ترجمه و تفسیر این آیه را در ادامه این مطلب بخوانید:
یَا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ
فُرْقَانًا وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ۗ.
وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ.
ترجمه: ای
اهل ایمان، اگر خدا ترس و پرهیزکار شوید خدا به شما فرقان بخشد (یعنی دیده
بصیرت دهد تا به نور باطن حق را از باطل فرق گذارید) و گناهان شما را
بپوشاند و شما را بیامرزد که خدا دارای فضل و رحمت بزرگ است.
تفسیر:
وسیله و معیار شناخت حقّ از باطل متعدّد است، از جمله:
الف:
انبیا و اولیای الهی؛ چنان که پیامبر (ص) را فاروق نامیدند و یا در حدیثی
میخوانیم: «مَن فارق علیّاً فقد فارق اللّه» هر کس علی علیه السلام را رها
کند، خدا را رها کرده است.
ب: کتاب آسمانی که با عرضه امور به آن میتوان حقّ را از باطل تشخیص داد.
ج: تقوا؛ طوفان غرایز و حبّ و بغضهای همراه با بی تقوایی، مانع درک حقایق است.
د: عقل و خرد که بدون آن نمیتوان حتّی به سراغ وحی رفت.
فرقان و قدرت تشخیص حقّ از باطل، حکمت و بینشی خدادادی است که به اهل تقوا داده میشود و به علم و سواد و معلومات وابسته نیست.
کسانی
که تقوا داشته و تمایلات نفسانی را کنار بگذارند، قوّه تشخیص حقّ به آنها
عطا میشود. چنان که در آیه دیگری میخوانیم: «اتَّقُوا اللّهَ وَ
یُعَلِّمُکُمُ اللّهُ» از خدا پروا کنید، خداوند شما را آگاه میکند و به
یادتان میآورد.
گویا روح همچون آینهای است که تقوا غبار را از آن
میزداید و نور حقّ در آن منعکس میشود. چنان که حضرت علی علیه السلام تقوا
را دارو و درمان دل ها، نور و بینایی کوردلیها و شفا و وسیله اصلاح قلب،
تطهیر جان، امنیّت ترسهای درونی و روشن شدن تاریکیها میداند. بر عکس،
حرصها و طمعها سبب لغزش خردها میشود. حضرت علی علیه السلام میفرماید:
«اکثر مصارع العقول تحت بروق المطامع» بیشتر لغزشگاه خرد، زرق و برق طمعها
است.
۱-اگر تقوا داشته باشیم، در آزمایش مال و فرزند، خداوند به ما کمک میکند که چگونه برخورد کنیم.
۲-عملکرد انسان، در بینش او
تأثیر دارد. کسی که تقوا دارد، علاوه بر علم، فطرت، عقل و تجربه، بصیرت و
شناخت ویژهای از جانب خداوند دریافت میکند.
۳-تقوا عامل شناخت صحیح، «فرقان» مایه آبرو و حیثیّت اجتماعی و مغفرت اخروی است.
۴-اعطای بصیرت ویژه به پرهیزکاران و بخشایش گناهان آنان، تفضّلی از جانب خداوند است.