آخرین اخبار
كدخبر: ۱۳۱۶۶۸
تاريخ انتشار: ۰۵ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۶:۴۲
نسخه چاپي
ارسال به دوستانگزارش
در سال‌های اخیر جنگ سایبری هم به دیگر انواع درگیری‌ها در خاورمیانه افزوده شده است و قدرت‌های منطقه‌ای راهبرد‌های متفاوتی را پیش گرفته‌اند.
صبح تهران به نقل از پارسینه: خاورمیانه و خلیج فارس دهه هاست که به آزمایشگاه
تسلیحات قدرت‌های بزرگ تبدیل شده، اما به تازگی جنگ سایبری میان قدرت‌های
منطقه‌ای هم به آشفتگی بیشتر دامن زده است. در این میان، یکی از مهمترین
نبرد‌های سایبری میان ایران و عربستان سعودی در جریان است که «فارن پالیسی» به آن پرداخته است.
این دو کشور از سه دهه قبل در یک کشمکش ژئوپولتیکی گره خورده اند و هر دو به دنبال آن بوده اند که بدون وارد شدن به جنگ مستقیم، اهرم‌هایی را علیه دیگری ایجاد کنند: حمایت از گروه‌های شبه نظامی، تقویت صدای گروه‌های سیاسی مخالف حکومت رقیب، و اکنون استفاده فزآینده از حملات سایبری. این گونه حملات موجب می‌شود مسائل اخلاقی هم دخالت کمتری داشته باشند، چرا که نسبت به یک جنگ کلاسیک افراد کمتری آسیب می‌بینند، اما خسارت و خرابکاری بزرگی به رقیب وارد می‌شود.
ایران و عربستان دیدگاهی کاملا متفاوت نسبت به جنگ سایبری دارند. سعودی‌ها بیشتر کارهایشان را برون سپاری کرده اند. آن‌ها ابزار‌های مورد نیاز خود را از پیمانکاران خصوصی در آمریکا، اسرائیل و انگلیس می‌خرند تا عملیات‌های سایبری مشخصی را پیش ببرند. عربستان از لشکر ربات‌ها برای بهبود و ترویج وجهه خود در شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند که این امر به ویژه در مواقع بحرانی مانند زمان قتل جمال خاشقچی شدت می‌گیرد. همزمان، عربستان در تلاش است تا دفاع سایبری خود را به خصوص با ایجاد یک زیرساخت نهادی گسترده برای مدیریت امنیت سایبری تقویت کند.
این موضوع در سال ۲۰۱۷ و با ایجاد «اداره امنیت ملی سایبری» و زیرنظر دیوان پادشاهی آغاز شد. «فدراسیون امنیت سایبری، برنامه نویسی و پهپادها» هم سازمانی زیر نظر کمیته المپیک عربستان است که برای تربیت مبارزان سایبری تلاش می‌کند.
از طرف دیگر، ایران برنامه یکپارچه و چندساحتی تهاجمی بومی را دنبال می‌کند. برنامه ایران به دلیل فشار‌های تحریمی و انزوای بین المللی آن بیشتر درونزا بوده، هرچند احتمالا از چین و روسیه هم کمک‌هایی دریافت کرده است. در سال ۲۰۱۳ چین متعهد شد که به توسعه شبکه اینترنت ملی ایران، به نام «شما»، کمک کند و انتظار می‌رود این مشارکت در توافق امنیتی ۲۵ ساله دو کشور که در حال مذاکره است، گسترش بیابد. پیشرفت ایران در این زمینه موجب شده است تا به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین قدرت‌های سایبری منطقه شناخته شود.
شدت گرفتن نبرد سایبری در خلیج فارس برای تمام کشور‌ها بدون در نظر گرفتن اندازه، ثروت و ایدئولوژی آن‌ها درس‌هایی داشته است. دیگر برای هیچ کشوری در جهان مسئله این نیست که آیا جاسوسی، خرابکاری و مهندسی اجتماعی مخفیانه‌ای در رایانه هایش جریان دارد یا خیر، بلکه مسئله این است که چگونه و چقدر سریع به این تهدیدات پاسخ دهد.
این دو کشور از سه دهه قبل در یک کشمکش ژئوپولتیکی گره خورده اند و هر دو به دنبال آن بوده اند که بدون وارد شدن به جنگ مستقیم، اهرم‌هایی را علیه دیگری ایجاد کنند: حمایت از گروه‌های شبه نظامی، تقویت صدای گروه‌های سیاسی مخالف حکومت رقیب، و اکنون استفاده فزآینده از حملات سایبری. این گونه حملات موجب می‌شود مسائل اخلاقی هم دخالت کمتری داشته باشند، چرا که نسبت به یک جنگ کلاسیک افراد کمتری آسیب می‌بینند، اما خسارت و خرابکاری بزرگی به رقیب وارد می‌شود.
ایران و عربستان دیدگاهی کاملا متفاوت نسبت به جنگ سایبری دارند. سعودی‌ها بیشتر کارهایشان را برون سپاری کرده اند. آن‌ها ابزار‌های مورد نیاز خود را از پیمانکاران خصوصی در آمریکا، اسرائیل و انگلیس می‌خرند تا عملیات‌های سایبری مشخصی را پیش ببرند. عربستان از لشکر ربات‌ها برای بهبود و ترویج وجهه خود در شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند که این امر به ویژه در مواقع بحرانی مانند زمان قتل جمال خاشقچی شدت می‌گیرد. همزمان، عربستان در تلاش است تا دفاع سایبری خود را به خصوص با ایجاد یک زیرساخت نهادی گسترده برای مدیریت امنیت سایبری تقویت کند.
این موضوع در سال ۲۰۱۷ و با ایجاد «اداره امنیت ملی سایبری» و زیرنظر دیوان پادشاهی آغاز شد. «فدراسیون امنیت سایبری، برنامه نویسی و پهپادها» هم سازمانی زیر نظر کمیته المپیک عربستان است که برای تربیت مبارزان سایبری تلاش می‌کند.
از طرف دیگر، ایران برنامه یکپارچه و چندساحتی تهاجمی بومی را دنبال می‌کند. برنامه ایران به دلیل فشار‌های تحریمی و انزوای بین المللی آن بیشتر درونزا بوده، هرچند احتمالا از چین و روسیه هم کمک‌هایی دریافت کرده است. در سال ۲۰۱۳ چین متعهد شد که به توسعه شبکه اینترنت ملی ایران، به نام «شما»، کمک کند و انتظار می‌رود این مشارکت در توافق امنیتی ۲۵ ساله دو کشور که در حال مذاکره است، گسترش بیابد. پیشرفت ایران در این زمینه موجب شده است تا به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین قدرت‌های سایبری منطقه شناخته شود.
شدت گرفتن نبرد سایبری در خلیج فارس برای تمام کشور‌ها بدون در نظر گرفتن اندازه، ثروت و ایدئولوژی آن‌ها درس‌هایی داشته است. دیگر برای هیچ کشوری در جهان مسئله این نیست که آیا جاسوسی، خرابکاری و مهندسی اجتماعی مخفیانه‌ای در رایانه هایش جریان دارد یا خیر، بلکه مسئله این است که چگونه و چقدر سریع به این تهدیدات پاسخ دهد.
