به گزارش شبکهی سی.ان.ان، باراک اوباما، رییسجمهور آمریکا بارها تاکید
کرده است که یک توافق بد را امضاء نخواهد کرد اما جمهوریخواهان که از
مخالفان مذاکرات هستهای با ایران هستند میگویند که وی تقریبا در حال
انجام همین کار است.همچنان که مذاکرات ایران و قدرتهای جهانی برای
دستیابی به یک توافق تا هفت ژوییه مذاکره میکنند، یک چیز بسیار روشن است،
این که ایران و آمریکا از زمانی که غرب اولینبار بیش از یک دهه قبل از
ایران خواست تا فعالیتهای هستهایاش را متوقف کند راهی طولانی را
پیمودهاند.در آن زمان مذاکرهکنندگان ایران وآمریکا مواضع کاملا متفاوتی
داشتند و حتی پشت یک میز مذاکره نمینشستند در ازاء آمریکا برای تکرار
قطعنامههای سازمان ملل علیه ایران که از این کشور میخواست غنیسازی
اورانیوم خود را متوقف کند، تلاش میکرد. سازمان ملل پس از این که ایران به
فعالیتهای هستهای خود ادامه داد، تحریمهایی را علیه این کشور اعمال
کرد.اما اکنون که حصول یک توافق نهایی نزدیک شده است، تغییرات زیادی ایجاد
شده است. جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا ساعاتی طولانی را برای
رایزنیهای دو جانبه با محمدجواد ظریف، همتای ایرانیاش صرف کرده است.
واشنگتن پذیرفته است که تهران در مرزهای خود به غنیسازی اورانیوم ادامه
دهد و در نتیجه زیربنای هستهای این کشور فعال باقی خواهد ماند.منتقدان
مذاکرات هستهای بر این باورند که دولت اوباما نه تنها به خواستههای زیادی
از ایران تن داده بلکه حتی به خطوط اولیه خود پایبند نبوده و امتیازات
زیادی داده است. آنها این سوال را مطرح میکنند که آیا توافقی که اکنون
روی میز قرار دارد اهداف غرب را محقق خواهد کرد یا نه.شبکه سی.ان.ان در
ادامه این گزارش توافق هستهای احتمالی با ایران را در 10 محور مختلف مورد
تحلیل قرار داده و آورده است:
گریز هستهای
زمان گریز هستهای مدت زمانی است که برای ذخیره اورانیوم کافی در سطح
تسلیحاتی برای یک بمب لازم است. سی.ان.ان در این گزارش با تکیه بر ادعای
بیاساس غرب مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به ظرفیت تولید سلاح هستهای و
با استناد به محاسبات آمریکا، زمان گریز هستهای ایران را دو تا سه ماه
ارزیابی کرده است که در صورت حصول یک توافق این مدت به 12 ماه افزایش
مییابد.
- سانتریفیوژها
ایران طبق تفاهمی که چندی پیش در لوزان به دست آمد، اجازه خواهد داشت 6
هزار و 104 سانتریفیوژ را نگه دارد که بیش از 5 هزار تای آن به غنیسازی
اورانیوم ادامه خواهند داد اما این تعداد سانتریفیوژ بسیار بیشتر از آن
چیزی است که مقامات آمریکا گفته بودند ایران باید داشته باشد. خواسته اولیه
آنها بین 500 تا 1500 دستگاه سانتریفیوژ در ایران بود.در توافق هستهای
احتمالی این سانتریفیوژها تحت کنترل و نظارت آژانس بینالمللی انرژی اتمی
قرار خواهند داشت.