نسخه چاپي
ارسال به دوستان
صبح تهران به نقل از پارسینه:
سال ۹۷، فراز و فرود زیادی در فوتبال ایران داشت و آنها که نه با جام‌جهانی و تلخ و شیرینش راضی شده بودند و نه جام ملت‌های آسیا آرام‌شان کرد، مثل همیشه به بازی‌های باشگاهی دل بستند و نقش لژیونرها و نمایندگی آنها از فوتبال ایران، بهترین بهانه بود تا از این فوتبال زخمی و خسته، قطع امید نکنند و همچنان به زنده بودن این پیکره پر ایراد، امیدوار باشند.مثل هر سال، بازیکنانی در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس درخشیدند، پای ترکیه به عرصه استعدادیابی و دلالی بازیکنان ایرانی باز شد، دو مالک ایرانی در بلژیک گرد و خاک کردند و لیگ برتر انگلیس و فوتبال روسیه بیش از پیش با ستارگان ایرانی آشتی کردند.
اگر قرار بر طلوع خورشید باشد، اولین کشوری که خورشید ۱۳۹۷ را تماشا کرد، استرالیا بود، جایی که امروز رضا قوچان‌نژاد ایرانی را دارد، درخشش گوچی در اف.سی سیدنی روزافزون است و همه ما امیدواریم شاهد درخشش او در لیگ قهرمانان آسیا باشیم. ابرستاره‌ای که دیر اما بالاخره به یک انتقال با ارزش و مفید تن داد. بعد از آن می‌شود به چین و اندونزی، مالزی و حتی دسته دوم چند کشور جنوب شرق آسیا نیز اشاره کرد اما انتقال جوان‌ترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران به شارلوای بلژیک توجه کارشناسان را به خود جلب کرد، یونس دلفی در کنار قلی‌زاده گاه نیمکت‌نشین و گاه در ترکیب ثابت، رفته‌رفته خود را به تیم تحمیل کرد و نشان داد که بازیکن آینده‌داری است.
شاید گل سرسبد انتقال‌ها صرف‌نظر از اهمیت لیگ برتر انگلیس و درخشش ستارگان ایرانی در این لیگ معتبر، ماجرای سردار آزمون و زنیت بود، انتقالی پر سروصدا و گران‌قیمت که البته برای زنیت کاملا منطقی و توجیه پذیر بود. آزمون خوش درخشید و گل زد، در ترکیب ثابت قرار گرفت و چنان در دل هواداران زنیت جا باز کرد که شاید آبراموویچ در زمان سهامداری خود در این تیم تا این حد مردمی و مشهور نشده بود. او تقریبا در هر بازی گلزنی کرد تا نشان دهد آماده درخششی خیره‌کننده است.
بالا و پایین شدن وضعیت انصاری‌فرد در ناتینگهام فارست انگلیس هم داستان خودش را داشت، او در ابتدای راه تا مرز علی دایی دوم پیش رفت اما بعد حتی حضور در تیم دوم را هم از دست داد و عملا به سوژه تمسخر برخی رسانه‌های انگلیسی تبدیل شد، کریم البته این فرصت را داشت که بار دیگر به سطح اول جمع لژیونرهای ایران باز گردد و از آن نیز به خوبی استفاده کرد و توانست در بازی مقابل هال سیتی در نیمه‌دوم به میدان برود و در حالی که بازی با تساوی بدون گل در جریان بود یک پاس‌گل داد و یک گل هم زد تا اوضاع برایش تغییر کند و به آینده امیدوار شود همان‌طور که در المپیاکوس در مقطعی نیمکت‌نشین و سکونشین شد اما پا پس نکشید و دوباره به ترکیب برگشت و تا مرز آقای‌گلی پیش رفت.
