نسخه چاپي
ارسال به دوستان
زمانی
که این گزارش نوشته می‌شد عصر روز شنبه بود و وقتی روزنامه برای چاپ رفت
هنوز دستور ممنوعیت ورود زنان به استادیوم وطنی قائمشهر برای بازی پرسپولیس
و نساجی منتشر نشده بود. ولی دقایقی مانده به نیمه شب شورای تامین استان
مازندران اعلام کرد به دلیل نبود زیرساخت باید بازی پرسپولیس و نساجی که
امروز برگزار می‌شود بدون حضور زنان باشد.
صبح روز یکشنبه هم تمامی رسانه‌های اصولگرا بخش‌های ویژه‌ای از صفحات خود را به لزوم ممنوعیت دوباره ورود زنان به استادیوم اختصاص دادند. آنها با تکرار همان ادبیات چند سال گذشته دوباره نوشتند ورود به استادیوم اولویت زنان نیست و محیط ورزشگاه‌ها برای حضور نوامیس مردم مهیا نشده است! حتی روزنامه ارگان شهرداری در شرایطی که شهر تهران از انبوه مشکلات و گرفتاری‌ها رنج می‌برد تمام صفحه یک خود را به ماجرای زنان و استادیوم اختصاص داد و با تکرار هشتگی که لشکر دلواپسان در فضای مجازی به راه انداختند یعنی «روز سیاه فوتبال» ورود زنان به ورزشگاه‌ها را زیر سوال برد.
شاید
این طور به نظر برسد که گزارش روزنامه «اعتماد» که عصر شنبه نوشته و صبح
یکشنبه چاپ شد یک نوع پیشگویی عجیب بوده ولی چنین چیزی در کار نیست. اصلا
هیچ مساله عجیبی وجود ندارد. اینکه نوشتیم استادیوم به استادیوم قرار است
ورود زنان به ورزشگاه ممنوع شود و بلافاصله این اتفاق برای وطنی قائمشهر رخ
داد اصلا نیازی به علوم خفیه و مابعدالطبیعه نداشت. همین طور اینکه نوشتیم
بازوهای رسانه‌ای رسمی و غیررسمی قرار است مطالبه فیک ممنوعیت ورود زنان
به استادیوم را داغ کنند هم اظهر من الشمس بود.
نکته غم‌انگیز داستان اینجاست که انگار باید تمام راهی را که جامعه تا امروز طی کرده از اول پیموده شود. انگار نه انگار به سال 1403 رسیده‌ایم و باید دغدغه‌هایی که سال‌ها وقت و اعصاب مردم را به بازی گرفته بود، برطرف شده باشد. انگار دوباره باید تمام استدلال‌هایی که سال‌ها مطرح می‌شد از اول مطرح شود و شاید دوباره باید امیدوار ماند تا فیفا فشاری بیاورد و قضیه فیصله پیدا کند. دوباره، دوباره و دوباره!
