«وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ
اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء
وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَـئِکَ رَفِیقًا» (نساء، آیه 69)
و آنانکه خدا و رسولش را اطاعت کنند، البته با کسانی که خدا به آنها لطف و
عنایت کامل فرموده یعنی با پیغمبران وشهیدان و صدیقان و صالحان محشور
خواهند شد و اینها بهترین رفیقان هستند.
در این روزها ایران اسلامی داغدار عزیزانی است که حدود سی سال پیش به
معراج رفتند و برای تذکار ما که آنها را فراموش کردهایم، امروز دوباره به
معراج شهدا می روند!
آنان کبوتران سبکبالی هستند که سالها پیش همدیگر را یافتند و با یکدیگر
پیمان رفاقت و دوستی بستند و تا آخر با هم ماندند و از یکدیگر جدا نشدند تا
اینکه به محضر شریف آقای جهان، محبوب عالم، پروردگار عزیز یکتای بیهمتا
راه یافتند.
ای عارفان، ای مهاجران، ای مجاهدان، ای همدلان و همسفران و ای شهیدان، شما
رفیقان خود را پیدا کردید، آن هم بهترین رفیقان، از پیامبران الهی و
برگزیدگان خاص حضرت احدیّت و اولیای او گرفته تا صادقین و راستگویان و
راستکرداران و از صالحین و نیکوکاران عالم گرفته تا شهیدان گلگون کفن
«طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ» (رعد، 29)
مسلماً منزلگاه شما مجاهدان راه پروردگار، جنات عدن و بهشت ابدی است و به
مصداق آیه شریفه «وَمَنْ یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیُقْتَلْ أَوْ
یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا» (نساء، 74 ) حضرت پروردگار
بهواسطه مجاهدتهای شما اجر و پاداش عظیمی برای شما عنایت میکند، گرچه
بهترین پاداش جهادگران و عارفان حضرتش، همانا لقای الهی است که به آن نائل
آمدهاید.
امّا آن سنگدلان و کوردلانی که شما را چنین اسفناک و بیرحمانه با دستهای
بسته زنده بهگور کردند، بدانند که به مصداق آیه شریفه «وَمَنْ یَقْتُلْ
مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ
اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا» (نساء، 93)
یعنی هر کس انسان مؤمنی را عامدانه به قتل برساند، مجازاتش آتش جهنم است
که در آن برای همیشه معذب خواهد بود و غضب و لعنت الهی بر او خواهد بود و
خدای قهار عذابی بسیار شدید را برای او مهیا و آماده میسازد.
و اما این 175 نفری که این سعادت را یافتند تا مجتمعاً به بارگاه قدس الهی
شرفیاب شوند از همان هنگامی که از خانههای خود خارج شدند و عازم دیار
جبهههای نبرد گردیدند، مورد لطف و عنایت پروردگار قرار گرفتند و مصداق آیه
شریفه «وَمَن یَخْرُجْ مِن بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ
ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ»(نساء، 100
) قرار گرفته، یعنی کسی که برای خدا از خانهاش خارج میشود و هجرتکننده
به سوی پرودگار محسوب گردد، اگر در این راه مرگ او فرا رسد و از دنیا رود،
محققاً اجرو پاداش او با خدای عالمیان است.