پایگاه خبری تحلیلی صبح تهران | sobheterhan.com

پنجشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 16
كدخبر: ۳۸۵۳۲
تاريخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۰
print نسخه چاپي
send ارسال به دوستان
رئیس هیئت مدیره انجمن نویسندگان کوک می‌گوید: به شدت با تعبير «تربيت» و «پرورش» برای آموزش نويسندگی مخالفم. نويسنده ماهی قزل‌آلا يا بوقلمون نيست كه بتوان پرورشش داد؛ نویسنده، نویسنده است.
 سمینار بین‌المللی ادبیات کودک و نوجوان در شهر استانبول برگزار شد و نویسندگان و پژوهشگران از ۱۷ کشور و با ارائه ۷۰ مقاله در آن شرکت کردند. «کارگاه داستان‌نویسی؛ تجربه‌ها و آزمون‌ها»، عنوان مقاله فریدون عموزاده خلیلی بود.

رئیس هیئت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در این مقاله، که خلاصه‌ای از آن در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته آورده‌است: «من نمی‌توانم با قاطعیت كورت وونه‌گات بگویم به همان اندازه كه می‌توان گلف را آموزش داد، می‌توان نویسندگی خلاق را هم آموزش داد. من معتقدم داستان‌نویسی را نمی‌توان آموزش داد، باید آن را تجربه كرد.»

عموزاده خلیلی در این مقاله به نتایج «اتاق تجربه» که به آموزش داستان‌نویسی می‌پردازد هم اشاره و بیان کرده است: خروجی یك كلاس آموزش نویسندگی، یك نویسنده منتقد، یك آنالیزور داستا  و در حالت كامل‌تر یك نظریه‌پرداز داستان خواهد بود. اما خروجی یك اتاق تجربه، نویسنده است، نویسنده­ای تجربی، یا حتی یك كتاب رمان و شاید یك شاهكار. شاهكاری كه خلق‌كننده‌اش شاید حتی نتواند تكنیك‌های پیدا و پنهان داستان خودش را در حد یك پاراگراف آنالیز كند یا درباره عناصر، نمادها، زاویه دید، تخیل، فانتزی و امثالهم حرف بزند.

رئیس هیئت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، در بخش دیگری از این مقاله آورده: من به شدت با تعبیر «تربیت» و «پرورش» برای آموزش نویسندگی مخالفم و آن را توهین‌آمیز می‌دانم. نویسنده ماهی قزل‌آلا یا بوقلمون نیست كه بتوان پرورشش داد، طوطی هم نیست كه بشود تربیتش كرد و سخن‌گفتن یادش داد. نویسنده، نویسنده است، حتی اگر هنوز كتابی ننوشته باشد.

عموزاده خلیلی به تاکتیک‌های اتاق تجربه اشاره و بیان کرد: مبارزه با ترس، یکی از روش‌های ما در اتاق تجربه بود. نویسنده‌های جوان، از مواجهه با داستان‌شان می‌ترسند. از این‌كه ایده‌هایشان مسخره به نظر بیاید می‌ترسند. در مقابل شاهكارها احساس حقارت می‌كنند و می‌ترسند. از شروع داستان می‌ترسند، از ادامه آن می‌ترسند، از اینكه نتوانند تمامش كنند، از پایانش می‌ترسند، از هیبت عناصر داستان، از تعریف‌ها و از تناقض‌ها می‌ترسند، از استادها، از منتقدها، از خواننده‌­ها می‌­ترسند و مهم‌ترین كار اتاق تجربه این است كه در جلسات اول با این ترس‌ها مبارزه كند. در این مبارزه همه اعضای اتاق شریك‌اند.

نویسنده مجموعه چهارجلدی «کلاغ‌های بلوار ساعت»، مبارزه با كلیشه‌ها و پارادایم‌ها را یکی دیگر از دستاوردهای اتاق تجربه برشمرده و گفت:كلیشه‌ها، خطرناك‌ترین دشمنان خلاقیت نویسندگان جوان هستند. كلیشه‌ها بی‌آن‌كه بدانیم بر روح و جان‌مان سیطره یافته‌اند. بخشی از این كلیشه‌ها، عمومی هستند یعنی فقط از چیزهایی بنویسید كه می‌شناسید و خودتان تجربه كرده‌اید! و بخش دیگری، كلیشه‌های آموزشی. هستند کلاس‌هایی که این‌گونه پیش می‌روند: جلسه اول، تعریف داستان و تفاوت آن با غیرداستان؛ جلسه دوم، سوژه چیست و آن را از كجا پیدا كنیم؟ و...

عموزاده خلیلی، برساختن جهان داستانی و پیرو آن بناكردن زیست‌بوم داستانی را از مهم‌ترین اهداف و اتفاقات در اتاق تجربه دانست و افزود: خلق و آفرینش جهان داستانی ویژه خود؛ این مهم‌ترین آفرینشی است كه باید در اتاق تجربه اتفاق بیفتد. بدون خلق جهان داستانی، هیچ داستانی ساخته نخواهد شد.

send بازدید از صفحه اول
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
Bookmark and Share
* نام:
ايميل:
* نظر: